Jak kocham słuchać muzyki która niesie jakieś przesłanie bądź odzwierciedla to co chciałabym wykrzyczeć światu..! Też tak macie? Kurcze, tę muzykę wtedy jestem w stanie słuchać całą sobą.. W tych momentach nie potrafię skupić się na niczym innym, a gdy ktoś usilnie do mnie mówi, zaczynam się nieświadomie denerwować i odpowiadać w taki sposób, że wszyscy mają mnie dość. Są momenty, gdy mam ochotę włączyć sobie tak głośno, żeby cały otaczający mnie świat zniknął, a ja przez chwile zamknięta w sobie gdzieś się ulotniła.
Analizując kroczek po kroczku życie dochodzę do wniosku, że ono zawsze będzie nieprzewidywalne, i cokolwiek byśmy chcieli zrobić to i tak nie będzie tak jak sobie zaplanowaliśmy. To wszystko jest już jakoś sensownie ułożone. Ale do rozwiązania problemu potrzebny jest czas. Możemy stawać na rzęsach a jednak świat pokaże środkowego palca dodając skromny tekst: "chciałbyś, zapomnij i tak będzie po mojemu". No i cóż tu zrobić? Myślę, że po prostu żyć naturalnie, nie robiąc nic na siłę i z całych sił szanować i doceniać wszystko co się ma. Bo zawsze znajdzie się ktoś kto ma gorzej. To przykre ale prawdziwe, no i poniekąd troszkę motywujące. Ale taka jest prawda. Szacunek to bardzo ważna kwestia. Przede wszystkim jeśli chodzi o bliskie nam osoby. Bo czasem nie zdajemy sobie sprawy, że osoby, które są przy nas, okazują się być tymi, na których można zawsze liczyć i naprawdę nam zależy. Nie oceniajmy pochopnie i miejmy oczy szeroko otwarte, bo nigdy nie wiadomo co możemy stracić. A takie rzeczy, jak już wiemy, docenia się dopiero po stracie.. Tyle.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz